Film zaczyna się sceną szarpaniny pomiędzy tytułową Dolores Claiborne (Kathy Bates) oraz Very Donovan (Judy Parfitt). W efekcie ta druga spada po schodach, a główna bohaterka ma zamiar ją dobić wałkiem, lecz w tym momencie przychodzi listonosz i ją powstrzymuje. Mężczyzna uważa, że ofiara została przez nią zabita. Córka głównej bohaterki Selena St. George (Jennifer Jason Leigh) pracuje jako dziennikarka dla znanej gazety. Z rozmowy z przełożonym można wywnioskować, że rości sobie prawa do pisania wielu artykułów. Przyszedł do niej faks w sprawie morderstwa o które jest posądzana jej matka. Obie długo się do siebie nie odzywały.

Postanowiła odwiedzić dawno niewidzianą krewną. Po przybyciu do miasteczka Little Tall na wyspie w stanie Maine skierowała się do detektywa Johna Mackey (Christopher Plummer). Śledczy rozpoznaje dziennikarkę, gdyż kiedyś prowadził sprawę śmierci jej ojca. Dolores zabroniła policjantom kontaktować się ze swoją córką, bo nie spodziewała się zainteresowania z jej strony. Domniemana morderczyni jest trzymana w zamknięciu, dziś odbywa się sekcja zwłok pani Donovan. Nie rozpoznaje Seleny myśląc, że jest adwokatem z urzędu. Claiborne ma zakaz opuszczania miasta przez kilka dni. Mówi wprost, że nie zabiła swojej chlebodawczyni.

Omawiane dzieło zdecydowanie zasługuje na to słowo, wszak jest na podstawie samego Kinga, którego nie tylko ja bardzo cenię. Znany jest raczej z horrorów, ale to był iście mistrzowski dramat. Wszystko w większości skupia się na osobie tytułowej pani Claiborne, która uważana jest za osobę bardzo opryskliwą i nieprzyjemną podobnie jak jej pracodawczyni Donovan dla której nikt nie chciał pracować albo ona sama uważała, iż dana osoba jest niewykwalifikowana. Co więcej jest też przez miastowych oraz kumpli od kieliszka Joego jest uznawana za brzydką. Przęjeła od Very zasadę ''czasem jedyne co pomaga kobiecie to jędzowatość''.

Od początku konsternowały mnie pytania takie jak np ''dlaczego pracowała wciąż dla osoby, której nienawidziła?'' i ''jaki sekret skrywa jej przeszłość?''. Na wszystkie niejasności z czasem widz dostaje wyczerpujące odpowiedzi. Postacie głównej bohaterki, jej córki oraz chlebodawczyni zostały bardzo ciekawie stworzone. Każda z nich ma jakiś sekret, który jest swego rodzaju ciężarem. Kathy Bates zagrała równie realistycznie i kreatywnie jak w ''Misery'' (1990). Dolores jest matką, która dla dobra Seleny była w stanie bardzo dużo poświęcić co przypomina trochę film ''Moja mama'' (2019) z tym wyjątkiem, że tu mamy wątek kryminalny zabójstwa oraz śmierci z przeszłości.

Postać Joego, męża głównej bohaterki oraz ojca jej córki. Jest to typowy pijak i agresor, jednak jego złośliwości skupiają się głównie na żonie, której otwarcie mówi, iż jest brzydka oraz nie umie gotować. Przez niego obie kobiety w przeszłości jak i teraz są przez miastowych wyśmiewane. Z powodu jego niewyjaśnionego zgonu do Dolores przylgnęła łatka morderczni, chociaż nikt jej nigdy nic nie udowodnił. Selena podobnie jak on nadużywa alkoholu oraz narkotyków, zepchnęła przeszłość do niepamięci. Jako dziecko bardzo przeżywała całą sytuację. Niezwykle wymowna jest scena pocięcia się pękniętą bombką.

Bardzo podobał mi się klimat miasteczka Little Tall - szare, smutne, zgorzkniałe i małe. Wszechogarniająca szarość i przygnębienie. Dzieciaki szykanujące osobę, która nie może się bronic inaczej niż swoją ''sukowatością''. Jennifer Jason Leigh również bardzo dobrze zagrała córkę zagubioną w swoich domysłach i próbującą zrozumieć matkę, którą opuściła 15 lat wcześniej. Niekiedy irytuje swoją krótkowzrocznością oraz ignorancją dla ludzi. ''Stara rura'' Donovan przechodzi interesująca przemianę. Z dumnej pani na włościach, która rozkazuje wietrzyć pościel w odpowiednim wietrze przeobraża się w postać godną horroru i mam tu na myśli nie tyle aspekt psychologiczny co wygląd. Uważam to dzieło za jedną z najlepszych adaptacji Kinga. Moja ocena to 9/10.